در چند سال اخیر، مدرسه پزشکی افتخار برگزاری نه کارگاه چند ده ساعتی را داشته: و در کنار کارگاههای فوق، چندین کارگاه کوتاه نیز در این سالها برگزار شده است. همیشه تلاش بر این بوده که در این کارگاهها، انتقال دقیق اطلاعات را در کنار لذت فهمیدن، اولویت قرار بدهیم. از طرفی در همهی کارگاهها،
انتظار داریم که حرکت از بیمار به سمت بیماری، با شرح حال و معاینه فیزیکی شروع شده و از طریق استدلال بالینی به یک تشخیص پزشکی اولیه برسیم و سپس تستها را برای تأیید یا رد تشخیص ارسال کنیم. هر چند که مسیرِ واقعیِ رسیدن به تشخیص، بسیاری از اوقات طبق انتظار ما پیش نمیرود
با برخی از مفاهیم در پزشکی بالینی، به شکل مستقیم سر و کار نداریم؛ اما اگر آنها را نشناسیم، اساس برخی از پدیدههای مهم را اصلاً درک نخواهیم کرد. اسمولاریته و اسمولالیته بیشک در دستهٔ این مفاهیم قرار دارد. این مفهوم ارتباط تنگاتنگی با درک اختلالات سدیم دارد و میدانیم که اختلالات سدیم، شایعترین اختلال
چراغی روشن کن. نامش را بگو. شعار روز ملی پیشگیری از خودکشی پزشکان در ایالات متحده من از نهایت شب حرف میزنممن از نهایت تاریکیو از نهایت شب حرف میزنم اگر به خانهٔ من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاورو یک دریچه که از آنبه ازدحام کوچهٔ خوشبخت بنگرم. فروغ فرخزاد خودکشی اتفاق میافتد
پوست یک فرد بالغ – صرفاً از نظر جسمی – حدود ۲ متر مربع مساحت دارد؛ اما همین فرد بالغ حدود ۴۰۰ متر مربع سطوح مخاطی دارد. عمدهٔ این ۴۰۰ متر مربع را، سطح مخاطی رودهٔ باریک تشکیل میدهد. سطح مخاطی (mucous membrane or mucosa) یا غشای مخاطی یا پرده مخاطی، لایهای است که داخلیترین
ماههای فیزیوپاتولوژی با امتحانهای پشت سر هم، از فشردهترین لحظات تحصیل در دوران پزشکی است. روزهای آخرش که میرسد، همه منتظر شروع دوران بالینی هستند. شاید فشردگی آخر فیزیوپاتولوژی و شاید تصورات خودمان، باعث میشود با انتظارات خاصی دوران بالینی را آغاز کنیم. اما در واقعیت، روزهای نخست را سردرگم، گیج و ناامید طی میکنیم.
پزشکی که گوشیِ پزشکیاش را بر عروسکِ دخترکی خردسال میگذارد، میکوشد جهانِ شگفتانگیز او را به رسمیت بشناسد. حالتِ چهرهاش به همان اندازه جدی و نگران است که انگار خودِ دخترک را معاینه میکند. چنین دل سپردنی برای استفاده از دانشِ حرفهای در جهانِ جادویِ کودکی، بار دیگر ما را به یاد چیزهایی میاندازد که
فکر میکنید چند تشخیص بلد هستید؟ پانصد؟ هزار؟ ده هزار؟ کسی هست که تمام ۱۷۰۰۰ دستهٔ تشخیصی را در ICD یازده بداند؟ یا تمام ۱۲۰۰۰۰ تشخیصی را که در آن ثبت شده؟ قطعاً نه. و باور کردنی نیست که حدود یک میلیون و ششصد هزار سناریوی بالینی در آن وجود دارد. ترسناک است؟ بله. اما
دکتر لیسا سندرز، متخصص طب داخلی و استاد دانشگاه ییل است. او علاوه بر طبابت، از سال ۲۰۰۲ ستونی در روزنامه نیویورک تایمز با عنوان «تشخیص» (diagnosis) دارد و در مورد بیماران با مسیر تشخیصی دشوار و معماگونه مینویسد. ستونی که الهامبخش تولید سریال هاوس MD بود و او به عنوان مشاور اصلی مجموعه تلویزیونی
در مقدمهٔ پلی به پزشکی، اهمیت این دورهٔ گذار را توضیح دادیم. دورهای که قرار است خلأ پرتاب از دبیرستان به دانشگاه را پر بکند تا بتوانیم این ترمهای نخست را بهتر بگذرانیم. سبک دانشجو بودن و دانشجویی ما در این چند سال نخست شکل میگیرد و همانطور که میدانیم، سبکها به راحتی تغییر نمیکنند.
کتاب را که ورق میزنی، به لحظههای عجیبی میرسی. مثلاً گندالف را – وقتی که هنوز خاکستری بود – با ویلچر و جک را با هلیکوپتر به بیمارستان آوردهاند. کتابی کوچک با ۵۲ شخصیت و ۵۲ سناریو. همگی سناریوهای شایع و مهم در بالین. البته متنوع به شکلی که تقریباً از همهٔ تخصصها، حداقل یک
